Ο Γιάννης Τσαρούχης έχει γράψει τα σημαντικότερα κείμενα που έχουν γραφτεί για την τέχνη στην ελληνική γλώσσα. Μέσα στον κυκεώνα της φλυαρίας που κερματίζει καθημερινά το ντελικάτο σώμα της τέχνης, μέσα στην απίστευτη ανευθυνότητα που κυκλοφορεί καθημερινά γύρω μας, παραμένει ο άνθρωπος που λέει δυό λέξεις με νόημα γνωρίζοντας τα πράγματα από μέσα.
Έχει το προνόμιο να συγκεντρώνει την εμπειρία, τη γνώση και τη διαίσθηση ταυτόχρονα, ενός χαρισματικού ατόμου που ξέρει να ζωγραφίζει -όσο ελάχιστοι-, πολύ σπάνιο στον καιρό μας. Δεν θα πρέπει βέβαια να τον δούμε σαν συγγραφέα, σαν σκηνογράφο, σαν διανοητή, σαν ηθικολόγο της τέχνης, σαν προκλητικά "ανήθικο" άνθρωπο, σαν ζωγράφο-επαναστάτη ή οραματιστή της χαμένης ζωγραφικής που ποτέ δεν έφτασε σε εμάς, από την αρχαιότητα.
Είναι όλα αυτά μαζί σε σπάνια σύνθεση που δημιουργεί κορυφή στον πνευματικό χώρο ενός τόπου που ψάχνει να βρει την ταυτότητά του, μέσα από το θρυμματισμένο μωσαϊκό είκοσι ταραγμένων αιώνων.